Soke
Toshimichi Takeuchi
9 DAN

Sensei & Soke

Katana

Soke
Toshimichi Takeuchi
9 DAN

Drzewko bonzai

Kendo

Japońska Świątynia

KEN - JITSU

Historia Ken-Jitsu jest ściśle związana z historią i religią Japonii. Do ok. XIII wieku powszechnie uznawaną religią był politeiczny szintoizm, a faktycznymi władcami tego kraju od czasu panowania JIN-MU byli cesarze (Tenno), uważani w prostej linii za potomków bogini słońca. W tym okresie powstały najstarsze szkoły i style KEN-JITSU związane przede wszystkim ze świątyniami bustw wojny KATORI i KASHIMA np. KATORI-SHINTO-RYU (najsłynniejszy szermierz - KOHSUNE-ISE-NO-KAMI), SHINTO-MUREN-RYU, KASHIMA-SHINTO-RYU itp. W XIII wieku do Japonii przeniknęła z Chin filozofia buddyjska i chińska filozofia JUKYO. Od tego okresu z nazw stylów walki mieczem zniknął człon "Shinto". Za czasów panowania 84 cesarza OKI-NO-HO-O wybuchła wojna domowa między warstwą rządzącą i ówczesną szlachtą (samurajami). W 1221 r. obóz samurajów (buke) odniósł zwycięstwo nad obozem cesarskim (kuge). Od tego czasu faktyczną władzę zaczynają sprawować Shoguni - zwierzchnicy Samurajów, a osoba cesarza pozostała jedynie jako symbol pełniący funkcje reprezentatywne. Do objęcia rządów przez Tokugawę Ieasu, który zjednoczył Japonię, kraj targany był nieustannymi wojnami domowymi. We Wrześniu 1600 r. pod Sekigaharą spotykają się dwie największe armie - Wschodu, dowodzona przez Shoguna Tokugawę Ieasu i armia Zachodu z Shogunem Mitsunari Ishidą na czele. Dzięki zwycięstwu Tokugawy dla Japonii nastaje ok. 250-letni okres pokoju.W tym czasie notuje się rozrost szkół Ken-jitsu, które spełniały charakter edukacyjny - kształtowały charakter, psychikę, uczyły teorii i taktyki walki w oparciu o filozofię buddyjską i ww. JOKYO oraz utrzymywały wysoki poziom wyszkolenia fizycznego. KEN-JITSU nauczne było zarówno na dworach Daimyo (np. szkoła założona przez Yagyu Sekshusai, prowadzona dla shoguna przez Yagyu "Jubei" Muneyoshi-Yagyu- Shinkage-Ryu), jak i prywatnie. Sasaki Kojiro słynny z bardzo długiego miecza (Katana) reprezentujący styl Gan-Ryu był instruktorem na Kyushu w Kokura-Han (Han (jap.) - okręg), natomiast jego przeciwnik - niemniej sławny Miyamoto Musashi - twórca szkoły walki dwoma mieczami - Niten-Ichi-Ryu nigdy nie podjął się zajęcia posady instyktora dworskiego. Część styli Ken-Jitsu pozostała jednak nadal tajemnicą wewnętrzną rodzin samurajskich przekazywaną z pokolenia na pokolenie jako rodzinny sekret. Z czasem tradycyjny trening Ken-Jitsu powoli przekształca się w Kendo ewoluując w stronę bezpiecznego sportu.

Dzisiejsza znajomość z Japończykami może tylko nas inspirować i wzbogacać nasze dążenia na drodze "DO". Samuraj uważany jest za najbardziej honorowego, lojalnego i dumnego rycerza w całej historii świata. Taką opinię wygłosił Henryk Socha. Kasta Samurajów nade wszystko ceniła sobie szermierkę na miecze - KEN-JUTSU. Miecz zawsze był potężnym symbolem potęgi i męstwa samuraja. Z czasem do treningu zaczęto używać mieczy drewnianych. Historia Japonii wspomina o tym, że wymusiła to wysoka liczba wypadków w trakcie pojedynków szkoleniowych. Zbyt wielu doskonalących się szermierzy wychodziło z takich spotkań z poważnymi ranami, wielu ginęło. Wtedy pojawiły się miecze BOKKEN (często spotykane w KEN-JUTSU) i SHINAI (stosowane w KENDO).

W codziennych treningach KEN-JUTSU używa się miecza drewnianego BOKKEN, który traktowany jest jak KATANA i przygotowuje do posługiwania się tą niezwykłą bronią. Tak, jak we wszystkich japońskich sztukach walki największą wagę przywiązuje się do odpowiedniego oddychania. Sprzyja temu medytacja, wyciszenie umysłu, autosugestia, filozofia ZEN.

Myślenie o zwycięstwie było zabronione, uważano że takie myśli prowadzą do utraty samokontroli, zakłócają rytm oddechu, co w konsekwencji osłabia mięśnie i powoduje utratę kontroli wojownika nad własnym ciałem. Zadając cięcia głownią wojownik wspomaga uderzenia oddechem. Wyprowadzając uderzenie wdycha powietrze, by w chwili zadania ciosu zatrzymać powietrze po niepełnym wydechu. Daje to dodatkową siłę napięcia mięśni. Nie należało jednak wykonywać pełnego wydechu, który osłabiał wojownika. Doskonalenie zgrania oddechu z zadawaniem ciosów mieczem to droga do mistrzostwa KEN-JUTSU. Sztuka ta w niewiarygodny sposób rozwija refleks, koordynację ruchową, wzmacnia postawę ciała, sprawność mięśni i stawów. Każdy ćwiczący, w czasie nauki zaczyna osiągać coraz lepsze panowanie nad swoim ciałem. Potrafi wypracować mechanizmy samokontroli, nabiera pewności siebie, zimnej krwi w sytuacji kryzysowej. Zasady moralne oparte są na nauczaniu wierności, męstwa, odwagi i uczciwości. Nasze zajęcia ralizowane w nurcie walki tradycyjnej za pomocą miecza drewnianego ( co wręcz wymusza maksimum koncentracji ). Ralizowane są poprzez wykorzystywanie w codziennym treningu (suburi), techniki walki z wieloma przeciwnikami (kombinacje i taktyka walki). Wykorzystywanie kombinacji szermierki z rzutami (nage-waza), kopnięcia (ashi-waza), uderzenia (atemi-waza), dźwignie (kensetsu-waza). I na najwyższym poziomie dla zaawansowanych treningi z mieczem katana. Jednocześnie dajemy możliwości treningu u mistrza miecza Soke Toshimichi Takeuchi z Japonii. Posiadającego tradycje rodowe w sztukach walki w linii prostej z rodziny samurajów.

W dzisiejszych czasach wyróżnia się trzy nurty Ken-Jitsu:

1. Nowoczesny
   (Wykorzystujący bambusowe lub kauczukowe miecze treningowe, ochraniacze itp.)
   
   
2. Tradycyjny
   Do którego należy między innymi International Academy of Ken Jitsu. W nurcie tym trenuje się za pomocą drewnianych mieczy, (co wymusza maksimum koncentracji ), Codzienny trening (suburi) obejmuje wiele technik przygotowujących do walki z wieloma przeciwnikami (techniki kombinacyjne i taktyka walki), kombinacje szermierki z rzutami (Nage Waza), kopnięciami (Ashi Waza), uderzeniami (Atemi Waza) i dźwigniami (Kantesu waza) oraz trening prawdziwymi mieczami (na najwyższym poziomie zaawansowania).
   
   
3. Skodyfikowaną walkę sportową